Ξυπνώντας τα φαντάσματα του Παλαιού Φρουρίου…

Στο τραχύ και ανεμοδαρμένο ύψος της μιας εκ των δύο κορυφών της Κέρκυρας δεσπόζει το ξακουστό σε παγκόσμια φήμη Παλαιό Φρούριο. Επιβλητικό και περιβεβλημένο από το γαλάζιο της θάλασσας κρύβει παράλληλα σκοτεινά μυστικά. 

Εσείς θα επισκεπτόσασταν τη μεγαλύτερη ατραξιόν του νησιού εάν γνωρίζατε τα ανατριχιαστικά γεγονότα που συνέβησαν εκεί;  

Σε όσους πιστεύετε πως τα φαντάσματα πρωταγωνιστούν μόνο σε ταινίες τρόμου, κάνετε λάθος. Εάν λοιπόν αναζητάτε δυνατές συγκινήσεις, σας αρέσει να μελετάτε τρομακτικές ιστορίες που ξυπνούν φαντάσματα του παρελθόντος και θέλετε να φέρουμε όλες τις αισθήσεις σας σε εγρήγορση προκαλώντας σας φόβο και ανατριχίλα για το μέρος αυτό, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να συνεχίσετε την ανάγνωση…

Θα πάμε πίσω στο 19^ο αιώνα όταν το Παλαιό Φρούριο επί Αγγλοκρατίας χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο για τη περίθαλψη του βρετανικού στρατού. Για πολλά χρόνια όλα κυλούσαν φυσιολογικά  καθώς εκεί περιθάλπονταν είτε βαριά ασθενείς, είτε τραυματίες. Ύστερα από συμφωνία, οι Βρετανοί παραδίδουν τη διοίκηση του νοσοκομείου στον ελληνικό στρατό ο οποίος κατά το 1940 βρισκόταν στην Κέρκυρα. Η χρήση του ως κέντρο νοσηλείας συνεχίστηκε ως ήταν.

Μόνο που η συνέχεια του κτιρίου αυτού περιλαμβάνει μόνο φρίκη και θάνατο…

Όταν το 1940 οι Ιταλοί κατέλαβαν την Κέρκυρα, δεν περιορίστηκαν στο να το διαθέσουν στο στρατό τους ως νοσοκομείο, παρά διέπραξαν αποτρόπαιες πράξεις και εγκλήματα εντός των τειχών του. Η πίσω αυλή του νοσοκομείου χρησιμοποιήθηκε από το φασιστικό καθεστώς σαν χώρος εκτελέσεων, ενώ κάποια υπόγεια και γεμάτα υγρασία δωμάτια λειτούργησαν ως χώροι βασανιστηρίων. Τουλάχιστον 150 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί αφήνοντας την τελευταία τους πνοή σε αυτό το ψυχρό περιβάλλον.

Εάν κάποιος περάσει τη νύχτα από εκεί, λέγεται πως ακόμα μπορεί να ακούσει τα ουρλιαχτά των βασανισμένων θυμάτων. Ανάμεσα στους ξεφτισμένους από τα χρόνια τοίχους ακόμα διακρίνεται το σύνθημα του μουσολινικού φασισμού που λέει: «Obbedire Credere Combattere» που σημαίνει «να υπακούς, να πιστεύεις, να αγωνίζεσαι».

Εισερχόμενοι από την είσοδο του κτιρίου η ατμόσφαιρα είναι απλά ανατριχιαστική. Παρατηρώντας εκ πρώτης όψεως την γκρίζα ανηφορική σκάλα η ανάσα παγώνει, αφού αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα πως κάτι κακό είχε συμβεί εδώ. Το 1943 η σκυτάλη των βασανισμών περνά στους Ναζί. Αξιωματικοί της μεραρχίας Acqui μεταφέρονται στο κτίριο και εκτελούνται στην περίφημη «κοκκαλιέρα» (όργανο βασανιστηρίων), όπου οι τοίχοι βάφονταν με αίμα.

Στις εγκαταστάσεις του κτιρίου υπήρχε διαμορφωμένη μια αίθουσα βασανιστηρίων, ενώ φήμες ακούγονταν για Εβραίους σκλάβους οι οποίοι ήταν φυλακισμένοι σε κελιά ή αλυσοδεμένοι σε αυτοσχέδια χειρουργικά τραπέζια όπου χρησιμοποιούνταν ως πειραματόζωα. Λέγεται πως όσοι δεν επιζούσαν από τα βασανιστήρια πετάγονταν από μια τρύπα η οποία οδηγούσε σε ένα ακόμα σκοτεινότερο υπόγειο πτωμάτων. Η τρύπα υπάρχει μέχρι σήμερα.

Επισκέπτες ισχυρίζονται πως βλέπουν σκοτεινές φιγούρες στους θαλάμους από όπου κραυγές και ουρλιαχτά διαπερνούσαν τους τοίχους τους από τα ταλαιπωρημένα θύματα που πέρασαν στον άλλο κόσμο.

Μαρτυρίες ντόπιων αναφέρουν πως έχουν δει στους διαδρόμους φαντάσματα μελλοθάνατων, που αργοτερα εκτελέστηκαν, να κατευθύνονται προς το υπόγειο του θανάτου.

Φαίνεται πως τα άγρυπνα πνεύματα των βασανισμένων θυμάτων αναζητούν ακόμα την ηρεμία που ποτέ δεν απέκτησαν και πως όλες αυτές οι αθώες ψυχές παραμένουν ακόμα εγκλωβισμένες στο καταραμένο κτίριο…

Κείμενο: Ελεάννα Βασιλάκη