Το κανάλι του έρωτα… ένας ζωντανός πίνακας απαράμιλλης ομορφιάς!

Το κανάλι του έρωτα… ένας ζωντανός πίνακας απαράμιλλης ομορφιάς!

Το κανάλι του έρωτα… ένας ζωντανός πίνακας απαράμιλλης ομορφιάς!

Ένα πραγματικό έργο τέχνης, ένα δημιούργημα της ίδιας της θάλασσας εκπλήσσει και εντυπωσιάζει τους χιλιάδες επισκέπτες από κάθε γωνιά του πλανήτη που το επισκέπτονται κάθε χρόνο. Ο λόγος για το διάσημο κανάλι του έρωτα, το περίφημο Canal D’amour, στο Βόρειο τμήμα της Κέρκυρας του οποίου σήμερα η φήμη έχει ξεπεράσει τα όρια της Ευρώπης.

Το κανάλι του έρωτα με τους μικρούς κολπίσκους και τις πανέμορφες σπηλιές μοιάζει με έναν ζωντανό πίνακα ζωγραφικής, ενώ έχει αποτελέσει ιδανικό κινηματογραφικό σκηνικό πολλές φορές στο παρελθόν.

Ο θρύλος θέλει τα ζευγάρια που το επισκέπτονται να μείνουν για πάντα μαζί, ενώ όσοι κολυμπήσουν για πρώτη φορά στα καταγάλανα νερά αναμένεται να βρουν σύντομα την αληθινή αγάπη…

Πρόκειται στην ουσία για ένα εντυπωσιακό άνοιγμα μεταξύ των βράχων το οποίο έχει δημιουργηθεί από τα κύματα και και την διαβρωτική επίδραση του νερού επάνω στη βραχώδη επιφάνεια. Εκ πρώτης όψεως εντυπωσιάζει, ενώ όσοι κολυμπήσουν στα σπήλαια και δουν τα λευκά σμιλευμένα βράχια να εξυψώνονται εντυπωσιακά από τα βάθη της θάλασσας πιστεύουν πως έχουν σκαλιστεί από κάποιον επιδέξιο καλλιτέχνη.

Οι μικρές παραλίες, τα απόκρυφα κανάλια που έχουν δημιουργηθεί στο πέρασμα του χρόνου, συνδυαστικά με τις παράξενες λεπτομέρειες της φύσης και την όλη ατμόσφαιρα που αποπνέει το Canal D’amour συνθέτουν το πιο ρομαντικό σκηνικό.

Ωστόσο δεν είναι λίγοι εκείνοι που προτιμούν αντί να κολυμπήσουν στο στενό πέρασμα μεταξύ των καναλιών, να ρίξουν ένα νόμισμα στο βυθό της θάλασσας προκειμένου να βρουν το άλλο τους μισό! 

Πέραν όμως από τον μύθο της αγάπης και του έρωτα το Canal D’ amour έχει και πολλές ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητες για το σώμα εξ αιτίας των μεγάλων αποθεμάτων αργίλου που εκτείνονται στην περιοχή. Τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού ενδείκνυται ιδανικός προορισμός για αξέχαστες βουτιές, καταδύσεις και θαλάσσια σπορ!  

Κείμενο: Ελεάννα Βασιλάκη

Σχετικά άρθρα