Qualia Performing Arts: “Ρυθμού Μνήμες” στον Κήπο του Λαού

Ο sindetiras.gr συνάντησε τη χορογράφο και εμπνεύστρια της ομάδας Qualia Performing Arts” Ελίνα Βλάντη, η οποία μας μίλησε για την ομάδα καθώς και για την πρώτη performance που θα παρουσιάσουν με τίτλο “Ρυθμού Μνήμες” στον Κήπο του Λαού.

– Ελίνα πώς γεννήθηκε η Qualia Performing Arts;
Ερχόμενη στην Κέρκυρα το 2015 και βλέποντας παραστάσεις που γίνονταν στο νησί, ήθελα πολύ να ξεκινήσω μία ομάδα εδώ, διότι φεύγοντας από την Αθήνα ήταν σαν να έκλεισα ένα βιβλίο. Ήθελα δηλαδή να ασχοληθώ και στην Κέρκυρα ενεργά με το αντικείμενό μου, δηλαδή με το χορό και τη χορογραφία. Φέτος προέκυψε η ιδέα να κάνω μία παράσταση, και ξεκίνησα να σκέφτομαι θεματολογίες ενώ παράλληλα ερχόμουν σε επαφή με άλλους δασκάλους χορού εδώ στην Κέρκυρα, που είχαμε γνωριστεί μέσω των performances που γίνονται και των σχολών χορού. Και κάπως έτσι η ομάδα γεννήθηκε μέσα από την ιδέα αυτού του project, και πλέον φτάσαμε η Qualia να αποτελείται από δέκα άτομα, επαγγελματίες χορογράφους, δασκάλους χορού, χορευτές και ηθοποιούς.

– Δηλαδή η Qualia είναι μία ομάδα χορού και χοροθεάτρου;
Όχι μόνο. Είναι επίσης μία ομάδα παραστατικών τεχνών. Δεν θέλουμε δηλαδή να κλείσουμε σε μία κατεύθυνση τέχνης. Θέλουμε να έχουμε τη δυνατότητα να βοηθήσουμε και κάποιον συνθέτη, ή κάποιον που θέλει να κάνει video art, ή κάτι ανάλογο. Δηλαδή να μπορέσουμε να δραστηριοποιούμαστε σαν Qualia σε διάφορα είδη performances, και να μην κλειστούμε στο χορό ή στο χοροθέατρο.

– Εσύ Ελίνα είσαι η επικεφαλής της ομάδας;
Είμαι η συντονίστρια του συγκεκριμένου project που θα παρουσιάσουμε στις 22 Αυγούστου. Έχω κάνει την έρευνα και τη σύλληψη, τη θεματολογία, τη χορογραφία και τη σκηνοθεσία του συγκεκριμένου project. Όμως η Qualia Performing Arts θέλουμε να παραμείνει μία ανοικτή δομή. Θέλουμε δηλαδή οποιοσδήποτε είναι μέλος της, είτε μόνιμα είτε πιο πρόσκαιρα, να έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει την έμπνευσή του και τις ιδέες του και τον πειραματισμό του ελεύθερα.

– Οπότε τι θα μας παρουσιάσετε στις 22 Αυγούστου;
Στις 22 Αυγούστου στον Κήπο του Λαού, στον όμορφο αυτό χώρο, και με αφορμή τα 100 χρόνια της γενοκτονίας κατά των Ελλήνων του Πόντου και κατά συνέπεια την καταστροφή της Ιωνίας, μέσα από την παράσταση “Ρυθμού Μνήμες” μιλάμε για το έγκλημα της γενοκτονίας μέσω της τέχνης του χοροθεάτρου, της μουσικής και του θεατρικού λόγου. Ωστόσο δεν μένουμε μόνο στη δική μας πληγή, αλλά μιλάμε για λαούς που έχουν υποστεί το έγκλημα της γενοκτονίας και έχουνε πληγωθεί. Ανοιγόμαστε λοιπόν διότι ένα από τα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε είναι ότι 100 χρόνια μετά, το γεγονός ότι τα αφηγούμαστε εμείς σήμερα, δεν είναι κάτι που πρέπει να το παίρνουμε βαριά, αντιθέτως πρέπει να το δεχόμαστε με πολλή αισιοδοξία και ελπίδα. Δεν έχουμε ξεχάσει, παλεύουμε για την αναγνώριση, παλεύουμε για τη διεθνοποίηση, κάποια στιγμή ελπίζουμε να παλεύουμε για την αποκατάσταση. Άλλωστε δεν θεωρούμε ότι η οποιαδήποτε μονάδα μόνη της, μπορεί να καταφέρει κάτι.

– Άρα ένας από τους συμβολισμούς της performance, έχει να κάνει με την αναγωγή της γενοκτονίας σε ένα επίπεδο συλλογικής μνήμης;
Σίγουρα. Την αφιερώνουμε σε όλους τους γενοκτονημένους λαούς και για αυτό και προσπαθήσαμε να εντάξουμε μέσα όσο το δυνατόν περισσότερους γίνεται. Η βαρβαρότητα είναι κοινή, οπότε δεν μπορούμε να κλειστούμε στους εαυτούς μας. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε στις 22 Αυγούστου είναι να αποσαφηνίσουμε την έννοια της γενοκτονίας, και να μπορέσουμε να την κάνουμε όσο γίνεται πιο κατανοητή και διαυγής στο μέσο θεατή που δε γνωρίζει για ποιο πράγμα μιλάμε. Ίσως όχι τότε, αλλά τώρα πια μπορούμε να προλάβουμε ένα τέτοιο έγκλημα, και το βασικότερο είναι ότι θα μείνει ζωντανό μόνο όσο δεν ξεχνάμε, όσο υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα μείνουν στη λήθη.

– Ο θεατής τι θα δει στην performance;
Πρόκειται για μία μουσικοχοροθεατρική παράσταση. Σκοπός μας είναι να δώσουμε το παραδοσιακό στοιχείο και την παραδοσιακή ματιά, εκσυγχρονίζοντάς την όμως και αποδομώντας την όσο γίνεται μέσω της δικής μας οπτικής πλευράς. Ξεκινάμε με τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας, και προχωράμε στη θεατρική σκοπιά της μαρτυρίας μιας γυναίκας που δεν ξέρει πώς έγινε όλο αυτό – βρίσκεται σε ένα πανικό και σε μια σύγχυση, και μετά από πολλά χρόνια καταφέρνει να αφηγηθεί και να βάλει σε λόγο όλο αυτό που της συνέβη. Στη συνέχεια της παράστασης, έχουμε πάρει λαϊκά και παραδοσιακά ακούσματα από λαούς που έχουν υποστεί τη γενοκτονία. Για παράδειγμα, όσον αφορά την ελληνική πλευρά, επιλέξαμε το ρεμπέτικο τραγούδι. Πρόκειται για τραγούδια τα οποία γνωρίζουμε όλοι, και άλλα γράφτηκαν για τον ξεριζωμό και την ξενιτιά, άλλα γράφτηκαν για τον καημό, και άλλα γράφτηκαν για τη χαρά, δηλαδή ότι μπορεί να πέρασα ό,τι πέρασα, είμαι ακόμη εδώ όμως και σας τα λέω. Αυτός είναι και ένας από τους συμβολισμούς που περνάμε στο project. Θα υπάρξουν άλλες τρεις σκηνές με λόγο και κίνηση μαζί, στις οποίες αναφέρουμε αναλυτικά τον ορισμό της γενοκτονίας καθώς και τη δική μας πλευρά και το τι θέλουμε εμείς να μείνει στον κόσμο.

– Πόσο δύσκολη ήταν η υλοποίηση αυτής της ιδέας;
Αρχικά το πήραμε πολύ πιο ανάλαφρα από ό,τι τελικά αποδείχτηκε. Με τον Ελευθέριο που γράψαμε τα πρωτότυπα κείμενα ειδικά για την παράσταση, το δουλεύουμε σαν σύλληψη και σαν θεματολογία από το Φεβρουάριο. Σε αίθουσα για πρόβες σαν ομάδα μπήκαμε τη Μεγάλη Δευτέρα. Το τι μας περίμενε από θέμα προβών, ενασχόλησης και κούρασης το γνωρίζαμε, άλλωστε όλοι είμαστε εθελοντικά μέσα σε αυτό. Αυτό που δεν περιμέναμε ήταν το πόσο πολύ θα ευαισθητοποιηθούμε, το πόσο πολύ θα μας αγγίξει σαν ανθρώπους. Αυτό δηλαδή που δεν είχαμε υπολογίσει ήταν το συναισθηματικό κομμάτι, δηλαδή το ότι δεθήκαμε σαν άνθρωποι με αυτή τη θεματολογία. Ευαισθητοποιηθήκαμε πολύ, και ήρθαμε πολύ κοντά σαν άνθρωποι πρώτα, και ύστερα σαν χορευτές και σαν χορογράφοι.

 

Η παράσταση “Ρυθμού Μνήμες” θα παρουσιαστεί στις 22 Αυγούστου 2019 και ώρα 21:00 στον Κήπο του Λαού (Art Café) με ελεύθερη είσοδο.

Σχετικά άρθρα