Πορτόνι: κυκλοφόρησε το 9ο τεύχος του “περιοδικού κορφιάτικου ταμπεραμέντου”

Το Πορτόνι είναι ένα “περιοδικό κορφιάτικου ταμπεραμέντου”, όπως μας συστήνεται το ίδιο, το οποίο κυκλοφορεί στα καντούνια και τις αποτιλιές της Κέρκυρας εδώ και τρία χρόνια περίπου. Με κείμενα λογοτεχνικά και ιστορικά, όλα τους με θεματολογία αλλά και ατμόσφαιρα αμιγώς κερκυραϊκή, έχει αγκαλιαστεί θερμά από το αναγνωστικό κοινό του νησιού μας. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του 9ου τεύχους, ο sindetiras.gr μίλησε με την Πέπη Γιάννου, την αρχισυντάκτρια αλλά και βασική εμπνεύστρια της ίδρυσης του περιοδικού, για την ιστορία αλλά και το μέλλον από το “Πορτόνι”.

– Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το Πορτόνι;
Υπήρχε για καιρό η ιδέα αυτή και συζητιόνταν ανάμεσά μας, σε μια παρέα τριών τεσσάρων ατόμων, στην αρχή απλά σαν ένας μακρινός στόχος, σαν ένα μικρό όνειρο. Ωστόσο από την ιδέα μέχρι την υλοποίησή της το χάσμα συχνά είναι τεράστιο, αλλά όχι ανυπέρβλητο αν το θέλει κάποιος πολύ. Συνηγόρησαν πολλά πράγματα μαζί, ώστε να πιάσουμε το πρώτο αντίτυπο του πρώτου τεύχους στα χέρια μας. Πρώτα από όλα οι άνθρωποι που βρέθηκαν μπροστά μας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και θέλησαν πραγματικά να βοηθήσουν, ανιδιοτελώς και εντελώς παρασκηνιακά. Υπήρξαν πολλοί, κυρίως οι πρώτοι του συντάκτες, αλλά θα σταθώ στους δυο βασικούς, τον Πάνο Κολιόπουλο που ανέλαβε να μας κάνει τη σελιδοποίηση και τα γραφικά και συνεχίζει και μέχρι σήμερα να τα κάνει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο και που είναι και αυτός που προσέδωσε στο περιοδικό την ιδιαίτερή του ταυτότητα, καθώς και την Όλγα Τσέφλικα, ιδιοκτήτρια του Παλαιοβιβλιοπωλείου-Βιβλιοδετείου στο καντούνι του Μπίζη που πίστεψε στην ιδέα μας και πήρε το περιοδικό με πολλή αγάπη κάτω από την εκδοτική της σκέπη.

– Γιατί “Πορτόνι”; Τι συμβολίζει το όνομά του;
Αρχικά παίζαμε με την ιδέα πολλών ονομάτων, ανοίγοντας λεξικά, κάνοντας προτάσεις που μας έκαναν να γελάμε κάθε φορά, χωρίς όμως ποτέ να καταλήγουμε κάπου. Τελικά, καταλήξαμε σε αυτό το όνομα για δυο λόγους: Πρώτον επειδή είναι μια λέξη που παραπέμπει σε Κέρκυρα αλλά παράλληλα είναι ευρέως γνωστή και σε άλλα μέρη της Ελλάδας φανερώνοντας αφενός την κερκυραϊκή ταυτότητα του περιοδικού αλλά και προσελκύοντας και αναγνώστες εκτός του νησιού που γοητευμένοι από αυτό θέλουν να εντρυφήσουν στον πολιτισμό και την ιστορία του. Δεύτερον, επειδή η λέξη Πορτόνι συμβολίζει μια δημόσια είσοδο παραπέμποντας με σαφή τρόπο στην εναλλαγή πολλών ανθρώπων σε κάποιο χώρο, εν προκειμένω στο χώρο της έρευνας και της γραφής. Και πράγματι αυτό έχει συμβεί μέχρι και σήμερα, που έχουμε αισίως φτάσει στο 9ο τεύχος μας, δηλαδή να μας στέλνουν ολοένα και περισσότεροι νέοι συντάκτες τα κείμενά τους προς δημοσίευση, συχνά μπαινοβγαίνοντας από το ένα τεύχος στο άλλο. Κάποιοι από αυτούς έγιναν μόνιμοι συντάκτες και είναι αυτοί που πλέον η γραφή τους όρισε κατά ένα μέρος τη φυσιογνωμία του περιοδικού κι έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι του.

– Υπήρξαν δυσκολίες στη μέχρι τώρα πορεία του;
Φυσικά, και μάλιστα πάρα πολλές. Όταν όμως κάτι το έχεις φανταστεί έντονα και έχει γίνει ήδη πράξη στο μυαλό σου, το μόνο που σου λείπει πια είναι τα κότσια να το προχωρήσεις, ακόμη κι όταν οι συγκυρίες ή ακόμα και συγκεκριμένοι άνθρωποι υψώνουν εμπόδια. Τα πρώτα τρία τεύχη, παρά το ελκυστικό κι ενδιαφέρον περιεχόμενο τους, που ήτανε προϊόν του ενθουσιασμού όλων των συντακτών είχανε πραγματικά κάποια τεχνικά προβλήματα, που μας απογοήτευαν στο τελικό αποτέλεσμα, μα που τώρα φαντάζουν στα μάτια όλων μας ακόμα και αυτά γοητευτικά, αφού δείχνουν εκείνη την τρυφερή αδεξιότητα του πρωτόπειρου, που ωστόσο θέλει να μάθει, δεν το βάζει κάτω και προσπαθεί πραγματικά. Νομίζω πως είναι και αυτός ένας από τους λόγους που τόσος κόσμος αγκάλιασε και αγάπησε αυτό το περιοδικό. Ακριβώς γιατί ένιωσαν την προσπάθεια, πίσω από την οποία κρύβονταν μόνο αγνός ενθουσιασμός και αγάπη για το νησί μας. Στα επόμενα έξι τεύχη ορίσαμε επιμελητή, η επιλογή των κειμένων απέκτησε κάποια σαφή κριτήρια ένταξής τους στο περιοδικό, τα εξώφυλλα πήρανε το χρώμα των κτιρίων της πόλης και γίνανε πιο ζωντανά κι ανθρωποκεντρικά, «μιλώντας» πάντα για μια ιστορία, όπως λέει κι ένας αγαπημένος φίλος μου, δίνοντας όλα αυτά μαζί στο περιοδικό την τελική του μορφή και ταυτότητα.

– Χθες κυκλοφόρησε το 9ο τεύχος από το “Πορτόνι”. Τι θα διαβάσουμε σε αυτό;
Κυκλοφορούν συνήθως τρία τεύχη το χρόνο, εποχικά. Φθινόπωρο, Χειμώνα και Άνοιξη. Η γενική κατεύθυνση είναι τα κείμενα, τουλάχιστον τα λογοτεχνικά, αρκετά συχνά ακόμα και τα ιστορικά να κινούνται στη συγκεκριμένη εποχική στιγμή, συμβαδίζοντας με την εναλλαγή των εποχών και με τα διαφορετικά τοπία τονίζοντας το ιστορικό στίγμα που αυτά φέρουν καθώς και να μεταφέρουν σε εικόνες και τη διαφορετική αύρα του νησιού, όπως αυτή αλλάζει σε κάθε εποχή. Σε αυτό το φθινοπωρινό τεύχος λοιπόν υπάρχουν κείμενα λογοτεχνίας με τον απόηχο του καλοκαιριού που σβήνει, υπάρχουν οι γνωστές πικάντικες κορφιάτικες ιστορίες, που δίνουν το στίγμα της ιδιαίτερης και ξεχωριστής ανθρωπογεωγραφίας του νησιού, αλλά και πρωτότυπα ιστορικά κείμενα, προϊόντα έρευνας των συντακτών που προκύπτουν από την αγάπη τους προς το νησί και βασισμένα σε υλικό από τους ανεξάντλητους θησαυρούς του Ιστορικού Αρχείου του. Όλα τους, στο μέτρο πάντα που είναι δυνατό, διατηρώντας μια ζεστή κι ατόφια ελληνική γλώσσα, προσιτή σε όλους και όσο γίνεται μακριά από το ψυχρό ακαδημαϊκό ύφος, με το οποίο μας έχει επιβληθεί άχαρα και επί χρόνια η απόκτηση της γνώσης. Παράλληλα η γενική κατευθυντήρια γραμμή είναι να δίνεται στις αφηγήσεις ο μαγικός εκείνος τόνος, που η έλλειψή του μας είχε απομακρύνει πάντα από την ουσιαστική κατανόηση της Ιστορίας.

Το εξώφυλλο, τα περιεχόμενα και μερικές από τις φωτογραφίες των κειμένων του 9ου τεύχους
(κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση και περιήγηση)

– Τι μας επιφυλάσσει το “Πορτόνι” για το μέλλον;
Όσον αφορά το χρόνο ζωής του, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί με σιγουριά. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι όσο υπάρχει ο ενθουσιασμός, το κέφι και η αίσθηση πάνω από όλα ότι εμείς πρώτα περνάμε καλά κάνοντάς το θα συνεχίσει να υπάρχει. Υλικό πρωτότυπο και άνθρωποι νέοι και ταλαντούχοι στη γραφή πάντα θα συνεχίσουν να εμφανίζονται κι αυτό είναι μια μεγάλη πρόκληση και η βασική κινητήρια δύναμη της συνέχισης του περιοδικού. Για όλους εμάς που το αγαπήσαμε είναι σαν μια αντίσταση στη συνεχή φθορά του τόπου, ακόμα και σαν φάρμακο στην πεσμένη ψυχολογία όλων εμάς, δηλαδή των κατοίκων του, που τα τελευταία χρόνια έχουμε συνηθίσει να ζούμε με την παρακμή και την εγκατάλειψη. Μην ξεχνάμε όμως και το βασικότερο από όλα: Την μεγάλη αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό και την αγάπη με την οποία αυτό το αγκάλιασε. Η αίσθηση της ικανοποίησης, της επιβράβευσης και της αναμονής του κοινού για το επόμενο κάθε φορά τεύχος ήταν κι εξακολουθεί να είναι για μας η μεγαλύτερη ώθηση, τόσο της επιθυμίας μας να βελτιωνόμαστε και να δίνουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, όσο και στο να βλέπουμε το περιοδικό να ταξιδεύει για πολύ ακόμη, βαθιά μέσα στο μέλλον.

Το Πορτόνι μπορείτε να το βρείτε στην πόλη της Κέρκυρας στα εξής σημεία:

Βιβλιοδετείο- Βιβλιοπωλείο, Όλγα Τσέφλικα, Μανιαρίζη Αρλιώτη 27
Βιβλιοπωλείο ΠΛΟΥΣ, Νικ. Θεοτόκη 91
Βιβλιοχαρτοπωλείο Ιωάννη Μάστορα, Σπ. Αρβανιτάκη 12 (έναντι παλιάς ΔΕΗ)
Βιβλιοχαρτοπωλείο Μουστάκης, Δημ. Καββάδα 16
Βιβλιοχαρτοπωλείο Συμμετρία, Γρ. Μαρασλή 42
Βιβλιοχαρτοπωλείο Εστία, Μαντζάρου 17
Βιβλιοχαρτοπωλείο Ιδεόγραμμα, Πλατεία Γ. Θεοτόκη 15 (Σαρόκο)
Πρακτορείο Τύπου, Θανάσης Στεργίου, Βουλγάρεως Ευγενίου 104
Κιόσκι, Γεώργιος Πουλής, Λεωφόρος Αλεξάνδρας 34
Κατάστημα παιχνιδιών ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ , Κουλούρη Ευαγγελία Θ.