Περπατώντας στο Δρόμο του Νερού

Περπατώντας στο Δρόμο του Νερού

Περπατώντας στο Δρόμο του Νερού

Το νερό είναι ζωή

Η Κέρκυρα είναι ευλογημένη να διαθέτει πλήθος βροχοπτώσεων κατά τη διάρκεια του έτους, εξ ου και η πλούσια βλάστηση που την χαρακτηρίζει από άκρη σε άκρη. Η πόλη της εν τούτοις, δεν είχε την τύχη να διαθέτει κάποια πηγή πόσιμου νερού σε άμεση πρόσβαση. Κατά τα χρόνια των Βενετών κατασκευάστηκαν σε κομβικά σημεία της πόλης στέρνες που συγκέντρωναν και φιλτράριζαν το νερό της βροχής. Ακόμη κι έτσι όμως, ούτε το νερό ήταν πάντοτε επαρκές, ούτε όμως και η ποιότητά του ήταν η καλύτερη δυνατή.

Έπρεπε να βρεθεί μία άλλη λύση

Κατά την εποχή της Αγγλοκρατίας, όταν η συγκέντρωση του πληθυσμού στην πόλη της Κέρκυρας είχε αυξηθεί ιδιαίτερα, αλλά και όταν πλέον και οι μηχανικές γνώσεις μπορούσαν να δώσουν νέες λύσεις, αποφασίστηκε να κατασκευαστεί το Υδραγωγείο της Κέρκυρας. Κατά την αρμοστεία του Sir Frederic Adams, και συγκεκριμένα το 1827, ξεκίνησαν οι έρευνες για να βρεθεί μία πηγή με πόσιμο νερό κοντά στην πόλη της Κέρκυρας, από όπου και θα μπορούσε να μεταφερθεί εύκολα προς αυτήν. Η πηγή που επιλέχθηκε ήταν αυτή που βρίσκεται στη θέση «Καρτέρι» στα ανατολικά υψώματα των Μπενιτσών, και ελάχιστα χρόνια αργότερα, το 1831, η πόλη είχε την πρώτη διάθεση πόσιμου νερού μέσω του Υδραγωγείου.

Η αρχική αυτή κατασκευή ωστόσο δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες της πόλης για ύδρευση. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, κατά την αρμοστεία του Howard Douglas, προστέθηκαν το 1837 στο έργο του Υδραγωγείου και οι πηγές του Αγίου Νικολάου, οι οποίες πήραν το όνομά τους από το ομώνυμο εκκλησάκι που βρίσκεται κάτω από το χωριό των Αγίων Δέκα.

Ο Δρόμος συνεχίζει να κυλά

Η μεταφορά του νερού μέχρι την πόλη της Κέρκυρας γινόταν μέσα από ένα σύστημα αγωγών, το οποίο λειτουργούσε με τη φυσική – ήπια – κλίση του εδάφους. Από ψηλά στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, στο σημείο που μαζεύονται τα νερά των πηγών, κατηφορίζει ο πλινθόκτιστος  αγωγός του Υδραγωγείου της Κέρκυρας. Μέχρι και σήμερα, έστω και αν οι πηγές αυτές έχουν σταματήσει εδώ και δεκαετίες λόγω μόλυνσης να υδροδοτούν την πόλη, ο αγωγός αυτός, ο Δρόμος του Νερού, βρίσκεται ακόμη κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. «Κρυμμένος» από αυτούς που δεν τον ξέρουν, όσοι όμως έχουν την τύχη να γνωρίζουν πού πατούν, η διαδρομή του είναι εύκολα αναγνωρίσιμη και προσπελάσιμη.

Η περιπλάνηση μέσα στο Δρόμο του Νερού, είναι μία μοναδική εμπειρία μέσα στην πανέμορφη κερκυραϊκή φύση. Και επίσης με συναισθήματα αντικρουόμενα.

Το τοπίο, αυτό που αγωνίζεται να ανακαταλάβει τα σημεία που το ανθρώπινο χέρι έφτιαξε τα δημιουργήματά του, σου προσφέρει απλόχερα γαλήνη, με τα παιχνιδίσματα της πλούσιας παλέτας των χρωμάτων του και με τον ήχο του νερού που κυλά από μακριά σε διάφορα σημεία καθώς ανεβαίνεις προς το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Ταυτόχρονα όμως το ίδιο τοπίο σου αποπνέει και μία λύπη, καθώς ένα έργο που φτιάχτηκε με θαυμαστή μαεστρία για την εποχή του και με σεβασμό προς τη φύση, κείτεται εγκαταλελειμμένο στην τύχη του, μέσα στα σπλάχνα της κερκυραϊκής γης.

Και θα ήταν ολότελα ξεχασμένο ίσως, εάν μια μικρή ομάδα ανθρώπων με ανιδιοτελή αγάπη προς τον τόπο μας, δεν πάλευε καθημερινά για τη διάσωση, τη συντήρηση και την ανάδειξή του. Όπως και αυτό το άρθρο δεν θα υπήρχε δίχως την ύπαρξη της ομάδας “ΓΙΑΡΔΑ” ο δρόμος του νερού, από τη σελίδα της οποίας αντλήθηκαν και τα στοιχεία του παραπάνω κειμένου.

Το λιγότερο που μπορείτε να κάνετε προκειμένου να στηρίξετε την προσπάθεια της “ΓΙΑΡΔΑΣ” είναι να εγγραφείτε στην ομάδα της στο facebook κάνοντας κλικ εδώ.

Κείμενο-Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Αηδονίδης

Θερμές ευχαριστίες στην ομάδα της ΓΙΑΡΔΑΣ και ιδίως στα μέλη της Ερωτόκριτο Κοντό και Κώστα Τσιριγγάκη, οι οποίοι μας σύστησαν και μας ξενάγησαν στο “Δρόμο του Νερού”. Ακολουθεί η βίντεο-συνέντευξη που έδωσαν στον sindetiras τον Αύγουστο του 2022:

Σχετικά άρθρα